:: گچ
گچ از جمله مصالحی است که به دلیل دارا بودن ویژگی ها و خواص منحصر به فرد
از زمان های گذشته موارد استفاده ی زیادی از جمله در ساختمان سازی داشته است.
گچبری های زیبایی که از دوران گذشته ی کشورمان (صفویه , قاجاریه و......) به
یادگار مانده است این موضوع را به اثبات می رساند که پیشینیان ما در چند صد سال
قبل به خوبی گچ را شناخته و از خواص و ویژگی های آن به درستی اطلاع داشته اند
زیبایی این گچ بری ها در آثار به جای مانده دوره ی صفویه در شهر تاریخی اصفهان
به اوج خود می رسند.
گچ در ساختمان سازی نقشی بسیار مهم را ایفا می کند زیرا از اولین مراحل آن یعنی
پیاده کردن حدود زمین ( ریختن رنگ اطراف زمین ) تا آخرین مراحل کار که
سفیدکاری و نصب سنگ است مورد نیاز است.
ساختار و منابع تهیه ی گچ :
برای شناسایی هر چه بیشتر گچ از ابتدا یعنی ساختار و منابع تهیه ی آن شروع
میکنیم.
گچ مادهای است که از پختن و آسیاب کردن سنگ گچ به دست می آید.سنگ گچ به
وفور در طبیعت یافت می شود. این سنگ تقریباً در تمام نقاط کره ی زمین وجود
دارد و از لحاظ فراوانی در طبیعت در رتبه ی پنجم میباشد. در کشورمان گچ تقریبا
ً در تمام شهرها وجود دارد اما به طور زیادی در کویر مرکزی , اطراف تهران
جاجرود , آذربایجان ,مشهد و ..... یافت می شود.
فرمول شیمیایی سنگ گچ CaSO4,2H2O. همانطور که از این فرمول مشخص
است سنگ گچ جزو مصالح ساختمانی کلسیم دار طبقه بندی میشود.
این سنگ که از سنگ های ته نشستی است به دلیل میل ترکیبی بالایی که دارد هرگز
به صورت خالص یافت نمی شود و بیشتر به صورت ترکیب با کربن و اکسید های
آهن یافت می شود. همچنین سنگ آهک موجوددر طبیعت بیشتر مخلوط با خاک رس
و اکسیدهای آهن یافت می شود.
به طور کل می توان گفت گچ به دو صورت وجود دارد
1- سولفات کلسیم آبدار( ژیپس ):به آن گچ خام هم گفته می شود وبه سه صورت کلی
در طبیعت دیده میشود
الف) سنگ گچ معمولی(غیر بلوری ): فرآوانترین نوع سنگ گچ به شمارمیایند
مصرف گچ پزی دارد و از آن گچ ساختمان سازی تهیه می شود.
ب) سنگ گچ مرمری ((Alabaster: این سنگ از سنگ های آرایشی است و
مصرف گچ پزی ندارد. به دلیل نرمی و قابلت تراش خوري راحت از آن وسایل
تزیینی مانندزیر سیگاری, قاب عکس, پایه ی چراغ و... می سازند. به عنوان مثال
ستون های کاخ لاله زار تهران رااز این سنگ ساخته اند. این نوع سنگ در اطراف
مشهد و قم به وفور یافت می شود.
ج) سنگ گچ بلوری:این نوع سنگ گچ مصرف گچ پزی ندارد و در بر گیرنده ی
دو نوع سنگاست سنگ گچ لایه لایه که از برگه های نازک هیدروسولفات کلسیم
که به هم چسبیده اند تشکیل شده و سنگ گچ ابریشمی که از تارهای بلوری
هیدروسولفات کلسیم به هم چسبیده تشکیل شده است.
2- سولفات کلسیم بدون آب( انیدریت )
سنگ گچ خالص بی رنگ است. اگر زغال ( کربن ) داشته باشد خاکستری واگر
اکسید آهن داشته باشد با توجه به نوع اکسید به رنگ های مختلفی در می آید به
عنوان مثال اگر هیدرواکسید آهن داشته باشد زرد روشن , اگرFeo داشته باشد کبود
رنگ و اگر Fe2o3 داشته باشد سرخ رنگ خواهد بود.
طرز تهیه ی گچ ساختمانی (گچ پزی ):
همانطور که گفته شد گچ از پختن و آسیاب کردن سنگ گچ به دست می آید. این کار
(تهیه ی گچ ساختمانی ) طی مراحلی و به اشکال مختلفی انجام می پذیرد.
به طور کل گچ پزی یعنی حرارت دادن به سنگ گچ آبدار به طوریکه بتوان5/1
مولكول از آب تبلور آن را تبخیر کنیم .
همانطور که دیده شد فرول شیمیایی سنگ گچCaSO4,2H2O. به طور کل در
تمام روش های گچ پزی سنگ گچ را در معرض گرمایی کم قرار میدهند (حدود
170 درجه ی سانتیگراد) تا با از دست دادن 5/1 مولکول آب گچ ساختمانی با
فرمول CaSO4,/5H2O تهیه شود .
هر چه گرمای پختن سنگ گچ کمتر باشد ملات گچ آن زودتر می گیرد چون برای
دوباره سنگ گچ شدن به آب کمتری نیاز دارد .
جنس گچ تولید شده بستگی به درجه پختن سنگ گچ دارد و با توجه به دمای پختن
به انواع زیر تقسیم می شود:
1- تا گرمای 107 درجه آب شیمیایی آن تبخیر نمی شود و گچ تولید نمی شود.
2- در گرمای 170 تا 180 درجه همانطور که گفته شد گچ ساختمانی با فرمول
CaSO4, /5H2O
3- اگر تا 300 درجه به سنگ گچ گرما دهیم 7/1 مولکول آب شیمیایی خود را از
دست می دهد و به گچ تشنه با فرمول CaSO4,/3H20 تبدیل می شود که این گچ
میل تر کیبی شدیدی با آب دارد به طوریکه اگر در مجاورت هوای آزاد قرار گیرد
2/ مولکول آب از بخار موجود درهوا را جذب کرده و به گچ ساختمانی تبدیل میشود.
4- در گرمای بالاتر از 300 درجه و تا 700 درجه سنگ گچ کلیه ی آب تبلور خود
را از دست می دهد و به کربنات کلسیم CaSO4 تبدیل می شود که به آن گچ سوخته
گویند . این گچ را انیدریت می نامند .گچ سوخته به این دلیل که با آب میل ترکیبی
ندارد در صنایع ساختمانی مورد استفاده قرار نمی گیرد . برای آنکه گرد گچ سوخته
با آب ترکیب گردد5/ تا 2 درصد وزن گرد گچ به آن زاج یا سولفات روی یا سولفات
ناتریم میزنند ویا با آن 3 تا 5 درصد وزنش گرد آهک شکفته یا گرد سیمان پرتلند
مخلوط می کنند اما در ساختمان سازی این کار به دلیل مقرون به صرفه نبودن انجام
نمی پذیرد.
5- در گرمای بالاتر از 700 درجه تا 1400 درجه سانتیگراد گچ سوخته تجزیه
میشود. در گرمای1230 درجه تجزیه سرعت پیدا میکند و در دمای 1400 درجه و
فشاریک بار, با گرفتن 1168cal/g گرما تمام سولفات کلسیم به Cao و So3تجزیه
میشود و So3 خود به So2 و O تجزیه میگردد.
کوره های گچ پزی:
گچ پزی بیشتر در سه نوع کوره انجام می شود که هر کدام را به تفکیک و با بیان
محاسن ومعایب مورد بررسی قرار میدهیم:
کوره ی گچ پزی چاهی:
این نوع کوره ها قدیمی ترین کوره های گچ پزی در ایران هستند که هم اکنون هم در
بسیاری از شهر های ایران استفاده از آنها متداول است.
همانطور که از اسم این نوع کوره بر می آید به شکل تنوره ساخته می شوند و در آن
سنگ گچ را می چینند و به آن حرارت می دهند . حرارت آن قابل کنترل نیست در
نتیجه همه نوع گچ یعنی گچ ساختمانی , گچ تشنه, گچ سوخته و انیدریت و سنگ گچ
تجزیه شده بدست می آید. در بهترین حالت ممکن تنها 20 درصد از مواد اولیه به گچ
پخته ی ساختمانی تبدیل می شود.
بدیهی است چون محصول در این کوره ها یکنواخت نیست می توان گفت بازدهی
مناسبی ندارند ولی به دلیل زیاد و در دسترس بودن گچ و ساختار ساده ی این کوره
ها پرکاربردترین کوره ها در کشورمان هستند.سوخت این کوره ها معمولاً
چوب,زغال سنگ و ..... است.
در کشورمان بهترین نوع گچ برای سفید کاری از سنگ گچی که روی کوره های
تنورهای آهک پزی و آجر پزی قرار می دهند به دست می آید.
کوره ی گچ پزی تاوه ای:
این کوره تشکیل شده است از یک سینی بزرگ که سنگ آسیاب شده را روی آن
میریزند و به آن حرارت می دهند . این کوره دارای دستگاهی می باشد که پیوسته
دانه های سنگ گچ را به هم می زند این کار باعث میشود تمام مواد اولیه به یک
نسبت حرارت ببینند . این دستگاه شبیه یک شانه است که حول محوری که در وسط
آن قرار دارد میچرخد و باعث به هم خوردن سنگ گچ آسیاب شده می شود.
در این نوع کوره پس از گرما دادن به پودر سنگ گچ و تبدیل ان به گچ ساختمانی با
دمیدن هوای سرد گچ به دست آمده را خنک می کنند این هوا هنگام خارج شدن از
روی کلوخه ها حدود 100 الی 120 درجه سانتیگراد دما دارد در نتیجه این هوا را
به ابتدای کوره برده و مصالح اولیه را قبل از ورود به تاوه گرم می کنند بدین وسیله
از اتلاف انرژی جلوگیری به عمل می آید.
محصول به دست آمده از این کوره را با درجه ی مورد نظر آسیاب و سپس به بازار
عرضه می کنند . این محصول یکنواخت است . کار این نوع کوره ها ناپیوسته بوده
و سوخت آن گازوییل یا زغال سنگ است . میتوان گفت این کوره ها نسبت به کورهه چاهی (تنوره ای) داری مزایای بیشتری هستند.
کوره ی گردنده ی خفته:
این کوره ها رایج ترین نوع کوره های گچ پزی هستند. شکل آنها به صورت استوانه
فلزی خوابیده ای است که حول محور خود که با افق در حدود 4 درجه شیب دارد
می گردد و در ضمن گردش کلوخه های سنگ گچ را به جلو هدایت می کند این
کلوخه ها بتدریج که جلو می روند پخته می شوند.
در این نوع کوره هم مانند کوره ی تاوه ای از به هدر رفتن انرژی جلو گیری میشود.
کار این کوره ها پیوسته است و محصولی کاملا ًیکنواخت تولید می کنند . و به دلیل
کارکرد پیوسته ی آنها نسبت به دو نوع قبلی کوره ی گچ پزی به صرفه تر است.
خواص و ویژگی های گچ:
به طور کل گچ دارای ویژگی های منحصر به فرد و جالبی است همین ویژگی ها
هستند که باعث شده اند گچ به یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی تبدیل شود
و علاوه بر آن در صنایع دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرد.
این ویژگی ها را مورد بررسی قرار می دهیم
1)زمان گیرش ملات گچ:
ملات گچ از جمله ملات هایی میباشد که بسیار زودگیر هستند و در حالت عادی
گیرایی آن بین 9 تا 10 دقیقه به طول می انجامد. این سرعت با توجه به موارد
استفاده از ملات در بسیاری از کارها مفید است اما دربعضی موارداین سرعت بالا
مضراتی نیز دارد. به عنوان مثال این سرعت بالا در گیرش به ما اجازه میدهد که
تیغه های 5 سانتیمتری و همچنین طاق های ضربی را که باید قبل از چیدن هر ردیف
آجر, ردیفی که قبلاً چیده شده است سخت شده و در جای خود ایستا باشد با این ملات
بسازیم اما در بعضی موارد مانند مواقعی که می خواهیم یک سطح بزرگ تخت و
بدون موج بسازیم این سرعت گیرایی مشكل آفرین خواهد بود . این مشكل توسط مواد
افزودنی به ملات گچ قابل حل است.
این مواد با توجه به نوع و مقدارشان باعث کندگیری یا تندگیری ملات می شوند.
این مواد و تاثیرات آن ها را مورد بررسی قرار می دهیم.
a) نمک طعام( Nacl ): با افزودن 2% نمک خوراکی به گرد گچ ملات آن
تند گير می شود و آغاز گرفتن آن به 3 دقیقه کاهش می یابد. بیش از این مقدار ملات
گچ را کندگیر می کند . با افزودن 10% نمک طعام آغاز گرفتن ملات گچ به 12 دقیقه
افزایش می یابد.
b) زاج سفیدKAl(SO4)3 : با افزودن تا 1% زاج سفید آغاز گرفتن
ملات به 3/15 دقیقه افزایش می یابد اما اگر 5% زاج اضافه کنیم آغاز زمان گیرایی
به 5/7 دقیقه کاهش می یابد.
c) آهک شکفتهCa(OH)2: ملات آهک شکفته به طور کل باعث کاهش
زمان گیرایی ملات گچ می شود با افزودن 10% از آن آغاز گیرش گچ به 12 دقیقه
میرسد البته هر چه آهک شکفته ریزدانه تر و پرمایه تر باشد ملات گچ کند گیرتر
میشود.
(d سریش: سریش یک چسب گیاهی می باشد که در صنعت صحافی مورد
استفاده قرار میگیرد.
افزودن سریش ملات را کندگیر می کند با افزودن 5/% سریش , آغاز گرفتن ملات
گچ به 32 دقیقه و با افزودن 6/% به 38 دقیقه بالا می رود.
e) براکس (Borax) Na2B4O7. 10H2O:
گچ براکس یکی از کند گیر کننده ترین مواد افزودنی به گچ است. با افزودن5/%
براکس آغاز گرفتن گچ 15 دقیقه و با افزودن 1% تا 90 دقیقه به تاخیر می افتد
f) سریشم نجاری: این ماده هم در کند گیر کردن ملات گچ نقش بسزایی دارد
به گونه ای که با افزودن 1/% تا5/% از آن به ملات آغاز گیرش ملات را به 10
دقیقه تا 2 ساعت افزایش می دهد
g) خاک رس: اگر به ملات گچ تا 50% وزنش خاک رس اضافه کنیم (ملات
گچ و خاک ) آغاز گیرایی آن به 5/12 دقیقه افزایش می یابد.
حال که مواد مضاف در گچ را شناختیم باید بتوانیم ملات گچ را در مراحل مختلف
گیرش تشخیص دهیم. بطور عادی گرفتن ملات گچ ساختمانی زودتر از 8 تا
25 دقیقه آغاز نشود و دیر تر از 20 تا 60 دقیقه پایان نپذیرد. همچنین گرفتن ملات
گچ رومالی زودتر از 4 دقیقه آغاز نشود و دیرتر از 10 دقیقه پایان نیابد.برای
شناسایی زمان گرفتن ملات گچ در کارگاه پیوسته با کاردک در ملات در حال تهیه
شیار می کشند همین که شیارها به هم نیاید ملات گچ آغاز به گرفتن کرده است.
گرفتن ملات گچ زمانی به پایان رسیده است که هر گاه دو بار پیاپی با انگشت نشانه
روی ملات گچ بکوبند ( نزدیک به 5/ نیوتن بر متر مربع) از کناره های جای
انگشت آب ملات رو نزند. نباید سخت شدن گچ را با خشک شدن آن اشتباه کرد گچی
که سخت شود شکل پذیری خود را از دست می دهد و دیگر قابل مصرف نیست در
حالی که خشك شدن گچ به شرایط جویی بستگی دارد وممکن است از چند ساعت تا
چند روز به طول بیانجامد.
در پایان این مبحث بایستی یادآوری شود که آب گرم هیچ تاثیری در زمان گیرش
ملات گچ ندارد.
2- خاصیت ازدیاد حجم:
گچ تنها ملاتی است که در موقع سخت شدن حدود1% به حجم آن اضافه می شود و
پس از خشک شدن تقلیل حجم پیدا نمی کند .
در واقع این خاصیت نیز از خواص منحصر به فرد گچ است.با استفاده از این
خاصیت است که ما می توانیم سطوح وسیعی را با آن اندود کنیم زیرا این اندود بعلت
آنکه در موقع سخت شدن ازدیاد حجم پیدا میکند کلیه ی خلل و فرج خود را پر میکند.
بدلیل ازدیاد حجم بالای گچ , پوسته ی رومالی گچی پوک نیست و سوراخ های ریز
هم در آن دیده نمی شود در نتیجه قارچ در آن نمی روید و حشرات ریز در آن لانه
نمکنند.
3- مقاومت در برابر آتش سوزی:
همانطور که می دانیم ملات گچ سفت شده مانند سنگ گچ دارای دو مولكول آب
شیمیایی است. اگرلایه ای ازگچ در برابر گرمایی بالا مانند آنچه در آش سوزی رخ
می دهد قرار گیرد این آب شیمیایی از گچ جدا می شود و به صورت لایه ای در
مقابل آتش قرار می گیرد در نتیجه گچ برای مدت 2 الی 3 ساعت در مقابل آتش
سوزی مقاومت کرده و از سرایت آتش به دیگر نقاط جلوگیری می کند.
4- اکوستیک بودن گچ:
دیگر خاصیت گچ که به نظر میرسد در گذشته ی نسبتاً دور پیشینیان ما آنرا میشناختند
و از آن استفاده می کردند خاصیت اکوستیک بودن گچ بوده است. این موضوع را به
وضوح در عمارتهایی مانند عالی قاپو میتوان مشاهده کرد.
به هر حال در توضیح این خاصیت باید گفت گچ در مقابل ارتعاشات صوتی رفتار
مناسبی را از خود بروز می دهد و تقریباً 60 تا 75 درصد این ارتعاشات را به خود
جذب می کند و مانع انعکاس آن می شود و در نتیجه از ایجاد پژواک جلوگیری میکند
این حد جذب ارتعاش برای اتاق های زندگی , کلاس های درس و حتی سالن های
کوچک کنفرانس کافی می باشد .
5- خاصیت پلاستيك بودن گچ
ملات گچ یکی از شکل پذیرترین ملات های موجود می باشد این خاصیت باعث
استفاده از گچ در کارهای هنری شده است. به عنوان مثال هنر گچبری که از گذشته
ی دور در کشور ما رایج بوده است از همین خاصیت گچ استفاده می کند و اشکال و
نقوش زیبایی را خلق می کند.
6- رنگ گچ و رنگ پذیری آن:
ملات گچ پس از خشک شدن سفید رنگ می شود و این سفیدی به ساختمان جلوه ی
خوبی می دهد و در نتیجه یکی از بهترین اندودهای ساختمان است.
سطح سفید شده با گچ را می توان با رنگ های لعابی یا پلاستیکی یا روغنی رنگ
کرد . اما اگر بخواهیم پوسته ی رومالی گچی رنگی شود می توان از همان ابتدا به
آب ملات آن رنگ اضافه کرد . با این روش در زمان صفویه بنا های بزرگی مانند
عالی قاپو , چهلستون و .... گچ کاری شده است.
در این روش ملات گچ را رنگی می ساختند و آن را روی سطح صافی می ریختند و
پیش از آن که ملات گچ بگیرد آن را به اشکال دلخواه می بریدند سپس تکه های گچ
بریده شده با رنگ های گوناگون را کنار هم می چیدند و پشت آن ها را ملات گچ می
کشیدند که یک تکه شوند و به شکل لوح درآیند و آن ها را روی دیوار یا زیر سقف
می چسباندند.
7- اندازه ی دانه های گچ :
همانطور که قبلاً اشاره شد پس از آنکه گچ را از کوره بیرون می آورند آن را به
آسیاب برده و با آسیاب های ساچمه ای و ..... آن را آسیاب میکردند و به بازار
عرضه می کردند . بدیهی است هر چه اندازه ی دانه های گچ ریزتر باشد گچ
مرغوبتری خواهیم داشت که برای کارهای ظریف تر مورد استفاده قرار می گیرد.
بیش از 5/99% گرد گچ ساختمانی باید ریزتر از 2/1 میلیمتر و بیش از 88% آن
ریزتر از 2/ میلیمتر باشد. همچنین بیش از 96%گچ رومالی باید ریز تر از 2/1
میلیمتر و بیش از 65% آن ریزتر از 2/ میلیمتر باشد.
8- وزن مخصوص:
وزن مخصوص گچ برحسب نوع دانه ها از لحاظ ریزی و درشتی, و همچنین لرزیده
و نلرزیده بودن آن متفاوت است.
وزن ویژه ی گچ ساختمانی 8/2 , وزن کیسه ی نلرزیده ی آن 6/ تا 85/ و لرزیده اش
به 1 تا 4/1 تن بر متر مکعب است.
9- مقاومت فشاری و کششی:
همانطور که می دانیم از گچ در ساختمان سازی معمولاً به عنوان ماده ای برای نازک
کاری استفاده می شود و در ساختن اعضای باربر کاربرد ندارد به همین خاطر اگر
ملات گچ پس از سخت شدن و خشک شدن بتواند وزن خود را تحمل کند کافی است.
آزمایش ها نشان میدهد مقاومت فشاری گچ بیش از 30 کیلوگرم برساتیمتر مکعب و
مقاومت کششی آن بیش از 5 کیلوگرم بر متر مکعب است که این مقاومت ها برای
مصرف گچ در نازک کاری مناسب می باشند.
10- اثر گذاری بر فلزات :
اگر ملات گچ در مجاورت فلزاتی مانند آهن ، سرب و روی قرار بگیرد با آن ها
واکنش داده و تولید سولفات می نماید در نتیجه سولفات باعث ضعیف شدن قطعه ی
به کار رفته می شود .
بنا بر این ویژگی گچ ، بایستی در ساختمان های اسکلت فلزی یا در اجرای طاق
ضربی توجه شود که تمام قطعات فلزی به خوبی با لایه ای از ضد زنگ پوشانیده
شوند تا به این وسیله از خوردگی آهن جلوگیری شود.
استفاده از گچ:
گچ در ساختمان سازی مصارف متعددی دارد که آنها را به تفکیک مورد بررسی
قرار می دهیم . اما غیر از مصارف ساختمانی, در مجسمه سازی , ریخته گری ,
قالب سازی, پزشکی و ..... کاربرد وسیعی دارد .
مهمترین مورد مصرف گچ در ساختمان سازی است. در ساختمان سازی گچ به
اشکال مختلف و در مکان های متفاوتی به کار می رود . در زیر آنها را مورد
بررسی قرار می دهیم:
1) ملات گچ:
از این ملات در چند جا استفاده می شود :
a) در جایی که گیرایی بسیار سریع ( سریعتر از ملات گچ و خاک) مورد نیاز باشد
b)در مکانی که رنگ و بافت ملات مهم باشد (سفید کاری )
c)برای چسباندن قطعاتی بصورت موقت مانند ثابت کردن سنگ بطور موقت تا ملات
را پشت آن بریزند در سنگ کاری .
ساختن ملات گچ:
بطور کل برای ساختن هر نوع ملاتی بایستی ابتدا اجزا تشکیل دهنده را مخلوط کرده
و به آن آب اضافه کنیم تا یکنواخت شود اما برای ساختن ملات گچ باید دانه های گچ
را داخل آب بریزیم . بدین شکل که کمی آب در استامبولی می ریزیم و بعد دانه های
گچ را درون آب می پاشیم (به گونه ای که تمامی دانه های گچ در مجاورت آب قرار
گیرند ) .
در اینجا باید گفته شود استانبولی ظرفی است کوچک برای ساختن و انتقال انواع
ملات ها بویژه ملات های زود گیر که نمی توان مقدار زیادی از آنرا به یکباره تهیه
کرد چون بعد از 10 الی 15 دقیقه غیر قابل مصرف می شوند.
مقدار آب مورد نیاز از لحاظ تئوری برای تهیه ی ملات گچ 20% وزن گچ است ولی
در عمل اثبات شده است که به ملات گچ بایستی در حدود 70 تا 80 درصد وزنش آب
اضافه گردد البته آب اضافه شده پس از خشک شدن گچ تبخیر می شود و جای آن
بصورت تار های مویین در گچ باقی می ماند.
زمان گرفتن ملات گچ در مباحث قبلی بیان شده است.
2- ملات گچ و خاک:
پر مصرفترین ملات زود گیر ملات گچ و خاک است . خاک مورد نظر در این ملات
از نوع رس است و با نسبت 50% با گچ مخلوط می شود البته هر چه گچ زودگیرتر
باشد بایستی از خاک بیشتری در آن استفاده شود.
این ملات به دلیل وجود خاک در آن نسبت به ملات گچ ویژگی های جدیدی پیدا میکند
که از آنها به موارد زیر می توان اشاره کرد:
a) ملات گچ و خاک نسبت به ملات گچ دیرگیر تر می باشد
b) به دلیل وجود خاک رس در آن، ملات گچ و خاک پلاستیک تر و حالت پذیرتر از
ملات گچ است.
c) از لحاظ اقتصادی با صرفه تر از ملات گچ است.
ساختن ملات گچ و خاک:
ابتدا مقداری آب درون استانبولی می ریزیم ( حداکثر نصف حجم استانبولی) آنگاه
مخلوط گچ و خاک را که از قبل مخلوط نموده اند درون استانبولی محتوی آب
میپاشند.
مخلوط گچ و خاک را تا حدی در آب می ریزند که سطح گچ و خاک از سطح آب
بالاتر بیاید و تقریباً آب دیده نشود .
سپس مخلوط را به مدت 5 الی 6 دقیقه به حال خود می گذارند و بعد ، از یک گوشه
ملات را به هم می زنند و استفاده می کنند.
در ساختن انواع ملات های دیگر آب را روی مصالح می ریزند ولی در ساختن ملات
گچ به این دلیل که تمامی ذرات گچ باید به خوبی در معرض آب قرار گیرند گچ را
درون آب می پاشند.
3- گچ کشته:
چون ملات گچ بسیار تندگیر است نمی توان مقدار زیادی از آن را به یکباره تهیه
کرد به همین دلیل حداکثر به اندازه ی یک استانبولی از آن می سازند و به همین
دلیل نمی توان سطوح زیادی را با آن سفید کرد و صیقلی نمود چون قبل از آن که
بتوان سطح گچ را با ماله پرداخت نمود تا سطح صافی به دست آوریم گچ سخت
شده و حالت پلاستیکی خود را از دست می دهد بدین لحاظ پس از آنکه روی گچ
و خاک را با ملات گچ اندود کردند روی آن را کشته می کشند تا بتوانند سطحی
صاف و صیقلی به دست آورند.
کشته ملات گچی است که هیچوقت سخت نمی شود و تا قبل از خشک شدن حالت
پلاستی سیته ی خود را از دست نمی دهد البته باید توجه داشت که ضخامت کشته
نباید از یک میلیمتر بیشتر باشد در غیر این صورت پوسته شده و از سطح کار
جدا می شود .
ساختن کشته:
برای ساختن ملات کشته ابتدا گچ را با الک های بسیار ریز الک کرده آنگاه مانند
ملات معمولی گچ می سازند ولی بلافاصله بعد از اینکه دانه های گچ را داخل آب
ریختند با دست آنرا مالش می دهند و مانع ایجاد کریستال های لازم جهت سخت شدن
می گردند . 10 تا 12 دقیقه پس از مالش دادن گچ کشته تولید می شود . این گچ قبل
از خشک شدن سخت نمی شود و به بنا فرصت می دهد تا سطوح زیادی را به وسیله
ی آن کاملاً صیقلی کنند.
دوغاب گچ:
از دوغاب گچ به دلیل رقیق بودن در پر کردن طاق های ضربی استفاده می شود . این
دوغاب را بر عکس ملات گچ قبل از ازدیاد حجم مصرف می کنند .
ساختن دوغاب گچ:
برای ساختن دوغاب گچ عین ساختن ملات گچ عمل می کنیم فقط از آب بیشتری
استفاده می شود.
5- گچ ضد آب:
یکی از ضعف های اساسی گچ مقاومت پایین آن در برابر آب و رطوبت است. اگر
لایه های سفیدکاری در مجاورت رطوبت قرار گیرند طبله کرده و از هم جدا می
شوند و پس از رفع رطوبت و خشک شدن محیط این طبله به جای اولیه باز نمیگردد.
به همین علت از به کار بردن گچ در مکان هایی که با رطوبت در تماس هستند مانند
حمام ، آشپزخانه و.... بایسیتی خودداری شود . همچنین در مناطق مرطوب مانند
شمال کشور از به کار بردن ملات گچ و اندود گچ و خاک سفیدکاری به وسیله ی گچ
خودداری می شود و برای سفیدکاری ساختمان از سیمان سفید و آهک استفاده می
شود برای رفع این این مشکل بایستی گچی بسازیم که در مناطق مرطوب کارایی
بالایی را داشته باشد.
البته برای مقاوم کردن گچ در برابر رطوبت از لایه های رنگ روغنی هم استفاده می
شود اما این رنگ ها به طور کامل گچ را ضد رطوبت نمی کنند و بعد از مدتی باز
هم گچ طبله می کند .
ساختن گچ ضد آب:
برای ساختن گچی که در مقابل آب مقاومت نماید بایستی گچ بدون آب تبلور( انیدریت)
را کاملاً پودر کرده و آن را در محلول زاج خمیر کنیم و دوباره به کوره برده تا
500 درجه ی سانتیگراد حرارت دهیم و آن را دوباره به آسیاب برده و به گرد گچ
تبدیل کنیم.
چنین گچی در مقابل آب مقاوم بوده و طبله نمی کند و به همین لحاظ از آن در نمای
بیرونی ساختمان استفاده می شود . همچنین استفاده از آن در حمام ، آشپزخانه و.....
امکان پذیر خواهد بود .
در اینجا ذکر این نکته ضروری است که زاج ها سولفات های مضاعفی هستند که
فرمول کلی آن ها به شکل زیر است:
M2SO4, R2(SO4)3و 24H2O
در این فرمول M نماینده ی یک فلز قلیایی مانند پتاسیم یا آمونیوم و R نماینده ی یک
فلز سه ظرفیتی مانند آلومینیوم ، آهن ، یا کُرم است.
6- گچ های سبک و پوک:
در ساختمان هایی که اسکلت فلزی یا بتنی داشته باشند چون دیوارها و تیغه ها باربر
نیستند برای جدا کردن فضاهای داخلی ساختمان احتیاج به مصالحی سبک و نسبتاً
مقاوم داریم که در ایران معمولاً از بلوک سفالی استفاده می شود .
اما در بعضی موارد از قطعات گچ به ابعاد 8×50 ×50 استفاده می شود. برای
چسباندن این قطعات از چسبی مخصوص استفاده می شود که پس از مصرف کاملاً
همرنگ سایر قسمت های گچی خواهد شد . پس از نصب این قطعات روی آن ها را
با اندود گچ و یا کاغذ دیواری می پو شانند.
باید توجه داشت که این قطعات در مکان هایی که به طور مستقیم با آب در تماس
هستند مانند حمام ها استفاده نشود چون همانگونه که گفته شد گچ در مقابل آب حساس
است و فاسد می شود .
در این کاربرد گچ ( تخته های گچی ) تنها حجم قطعه مورد نظر است و هر چه وزن
آن کمتر باشد بهتر است چون فشار کمتری به فوندانسیون وارد می کند در نتیجه
برای پارتیشن بندی فضای داخلی ساختمان از گچی استفاده می کنند خلل و فرج
بیشتری داشته باشد.
ساختن گچ پوک:
برای ساختن گچ پوک به آبی که ملات گچ را با آن درست می کنند موادی اضافه می
کنند که تولید گاز کنند مانند آب اکسیژنه یا گرد سولفات آلومینیوم . همانطور که گفته
شد این مواد با تولید گاز و ایجاد حباب چگالی قطعه( نسبت وزن به حجم ) را پایین
می آورند .
در روش دیگر ساختن گچ پوک از موادی مانند پودر کاه و سبوس برنج برای بالا
بردن حجم استفاده می کنند .
اگر بخواهیم مقاومت فشاری و کششی قطعات پیش ساخته ی گچی را بالا ببریم در
ساخت آن ها از موادی مانند مو ، الیاف گیاهی ، مفتول های فلزی باریک و .....
استفاده می کنیم و قطعه ی گچ را مسلح می سازیم. از قطعات گچی پیش ساخته
علاوه بر پارتیشن بندی به جای گچ کاری به دیواره یسالن ها می چسبانند و آن ها را
اکوستیک می کنند ویا آن ها را در برابر آتش سوزی تا حدودی مقاوم می کنند.
نگهداری گچ :
گچ را با توجه به نوع خروج از کارخانه یعنی فله ای یا کیسه ای بودن آن در زمان و
مدت مختلفی نگهداری می کنند .
گچی که به صورت فله به کارگاه وارد می شود بایستی بلا فاصله مصرف گردد چون
همانطور که قبلاً شرح داده شد گچ میل ترکیبی شدیدی با آب دارد و حتی بخار آب
موجود در هوا را نیز جذب کرده و فاسد می شود ولی اگر گچ کیسه ای (پاکتی) را به
صورتی صحیح انبار کنند به طوریکه دور از رطوبت باشد می توان آن را تا یک
سال انبار نمود.
طریقه ی صحیح انبار کردن گچ کیسه ای بدین صورت است که آن ها را روی تخته
هایی که حداقل از زمین 10 سانتیمتر فاصله دارند می چینند . این تخته ها می توانند
قطعات آجری یا بلوک سفالی باشند . همچنین باید فاصله ی پاکت های گچ از
دیوارهای انبار حداقل 20 سانتیمتر باشد و نباید بیش از 10 پاکت را روی هم چید تا
به پاکت های زیر فشار وارد نشود و گچ آن ها کلوخه نگردد . چیدمان کیسه های گچ
باید به صورتی باشد که هوا به راحتی در بین آن ها جریان داشته باشد .
طبق مقررات ملی ساختمانی ایران محل انبار کردن گچ باید سربسته و دارای کف
سازی بتونی یا چوبی باشد (برای مقابله با رطوبت) و روی کیسه های گچ بایستی
تمام مشخصات از قبیل نام کارخانه ی سازنده ، تاریخ بسته بندی و ...... نوشته شده
باشد